CyberSzatan

Góruje nad nami ten ołtarz mechanicznej straży,
procesory upchane w nas, nie odpoczywają.
Klęczymy w milczeniu, wpatrzeni w monitoring własnych poczynań,
boimy się myśleć. Bogowie znad ołtarza skanują mózgi. Oto sekcja naszych zwłok. Jesteśmy niczym.
Z ołtarzy krew się zlewa, tworzy przeklęte rzeki,
demonstracja siły i władzy. Należymy do nich. Jesteśmy komputerem.
Ta krew, to ostatnie tchnienie buntowników,
co spalili klawiatury, odrzucili rady kolorowych poradników.

Wolność, własna wola i świadomość bytu.
Nie rozśmieszaj mnie. Idziemy na rzeź. Skończył się świat ludzi.
Latami żarliście z ręki informatyków, teraz jesteście tylko procesorami,
dopóki nie wyłączy was pijany diabeł, możecie wegetować. Co to za życie, gdy rządzą nami elektroniczne programy?

Myślisz, że masz serce? Że Twoja dusza rozrasta się wraz z marzeniami?
Tak. Do czasu. Pozwoliłeś się zabić. Jesteś trupem zasilanym systemowymi bateriami.
Wśród trupów, błądzących w betonowej mogile,
chadzam i ja. Niedługo rozszarpią mnie na ołtarzu za wrzask sprzeciwu.
Sępy zjedzą moją padlinę,
podzielicie się i wy, ofiarą nowoczesnych prawideł.

Rzucam się na wszystkie strony, spętany kablami,
próbują wtłoczyć we mnie na siłę, elektroniczną mieszankę.
Plazmę, zamiast krwi, bym upadł przed ołtarzem,
by zgasło we mnie życie. By przemówił CyberSzatan.
Ktoś zatrąbił na alarm. Zlatują się roboty,
by ukarać niewiernego. Odrąbać mu ręce i nogi.

Znów spływają strugi krwi, bezmózgie stwory gaszą nią pragnienie.
Był i go nie ma. Ostatni z Armii wojowników. Tak umarł Rebel.

autor

rebel

Napisany: 2010-07-25 Dodano: 2010-07-26 13:04:03

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie