Cyborg ze szkła
Światłowody płyną w moich żyłach
Nieustająco podłączeni
Nie potrafimy wylogować się do życia
Potrąceni przez szklane monitory
Chwilami myślę, że już nie jestem sobą
Tylko cyfrowym awatarem w ludzkim ciele
Z duszą cyborga ze szkła
Wpatrzonego w ekrany
autor
Katarzyna Chludzińska
Dodano: 2018-02-28 22:55:59
Ten wiersz przeczytano 784 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Każde uzależnienie się leczy:)Fajny i podoba
się:)pozdrawiam cieplutko:)
Fajniutki, pomysłowy wiersz, pozdrawiam :)
Komputeryzacja zdominowała wszystkie ludzkie
zachowania... dobra refleksja
Światłowody płyną w moich żyłach
Nieustająco podłączeni
coś w tym z tego jest
uzależnienie od komputerów czy telewizji też trzeba
leczyć, bo naprawdę przestajemy być sobą.