cymbał i miedź

Pięknie Wam wszystkim dziękuję za czytanie i
komentarze. Pozdrawiam serdecznie.

"Puste naczynia", jak bezmyślni ludzie...
Świetne!

Sugestywne nawiązania do ewangelii, mocny przekaz,
świetne wersy.

Zamilczę z szacunkiem.

Smutny życiowy przekaz.
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą życia.
Pozdrawiam.
Marek

Podoba się!
Wiele zależy od tego jaki świat się zna...
Pozdrawiam

Dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam

Ciekawy wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)

Podziwiam prawdziwą Poezję,
a poza tym mogę tylko zgodzić się z ASem/Jurkiem, ten
straszny los
i ból w moim odczuciu nawiązuje do bólu porównywalnego
do chrystusowego, bo ta włócznia w boku takie budzi we
mnie skojarzenie, czasem dajemy miłość, a ludzie wcale
nie odpłacają nam pięknym za nadobne, lecz spotyka nas
ból i cierpienie z ich strony.
Pozdrawiam Autorkę z podziwem :)

tytuł nawiązuje bezpośrednio do "Hymnu o miłości" 1Kor
13:1, który pozwolę sobie przytoczyć:
"gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym
nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał
brzmiący"
i myślę, że tak należy odczytać wiersz, który jest
jedną wielką, ogromną metaforą; niezwykłą metaforą;
miłość jako wyrwa... zniszczona przez złe słowo staje
się niebezpieczną pułapką, którą trzeba skutecznie
odgrodzić;
"tędy nie przejdę";
pozostaje alternatywne obejście bokiem, za które
trzeba zapłacić gorzką cenę...
a w tle
nienazwany po imieniu ból, kogoś, kto przyszedł
obdarzyć miłością, a spotkał go straszny los;

jesteś wielka;
chyba nikt nie potrafi czegoś takiego napisać;

Świetny wiersz, przyjemnie czytać taką poezję :)
Pozdrawiam serdecznie.

Poezja!!