Cytadela

schodami w dół
do wnętrza zamglonego klubu
opar testosteronu zaćmił okna

godność została w szatni
o godziwości nucą tylko
muchy w toalecie
- nikt tu nie nuci

idzie wśród ścian
dudniących jak kroki
gorzki przełyk, oddech przyśpieszony

muzyka i światło wpędzają w rytm
z każdym krokiem tańczą
cudnie znów
choreografia perfekcji
à merveille!

pewna opatrzność nie z tego świata
wystawia stopę zanim rurka przypiecze dłoń
bezpieczne lądowanie na szpilce

emocjonalność zastyga w źrenicach
krusząc obraz tu i teraz
jedynie sfinks w trosce o szkic
otrząsnąłby się z piasku


przyjmowała szelest adoracji
choć najtrudniejsze były poranki
w obcych pokojach trzeźwość
gładziła wzdłuż przetarć nadgarstki

to nie siniaki
to dusza próbuje opuścić ciało

hartowana mrokiem
kłamała nawet pytaniem
rozglądając się po półcieniach
nadziei której się udało
opuścić duszne miejsce

bo przecież nie ma złych kobiet
to szpryca jest zła

https://www.youtube.com/watch?v=s_fWEqYIYx8

autor

sense

Napisany: 2019-07-03 Dodano: 2019-07-03 00:27:53

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie