Cywilizacja
Nas nie zatrzyma żaden gniew
nie dosięgnie niewidzialna siła.
Czujemy się Bogami.
Jesteśmy porankiem umierających słońc
oddechem pierwotnego wiatru.
W nas śpią duchy przodków ludzkości
budujemy labirynty strachu,
którego się na niby nie lękamy.
Nie potrafimy się odnaleźć w tym co
stworzyliśmy
odchodzimy w miraże wysublimowanych myśli.
autor
Ewuszka
Dodano: 2016-02-06 00:50:23
Ten wiersz przeczytano 1041 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Bardzo dobra refleksja Taki czasem jest człowiek
Pozdrawiam serdecznie :)
zagubienie człowiekaa współczesnego
tak, tacy jesteśmy my ludzie, w wiecznym niedosycie...
:-)
bardzo mi się podoba:)
Ciekawie.
mariat, żle mi się zapisał :) Dzięki już jest ok :)
Pozdrawiam :)
Jesteśmy porankiem umierających słońc.
oddechem pierwotnego wiatru.
-------
Dlaczego po kropce małą?
Treść - jak zawsze. Dobra.
Ciekawie i refleksyjnie
pozdrawiam
Witaj Ewuszko.
Bardzo trafne i mądre myśli
zawarłaś w tekście tego wiersza,
bo czyż nie jest paradoksem to,
że im wyższy poziom rozwoju
człowieka, tym większe zagrożenie
dla ludzkości.
Pozdrawiam serdecznie:}
cywilizacja to postęp, niekoniecznie w sferze relacji
międzyludzkich,,,pozdrawiam :}
Cywilizacja.. to maszyna ..która ułatwia życie .. a
jednocześnie oddala ludzi od siebie .. ale czy tak
musi być .. o to jest pytanie .. wiersz daje do
myślenia ..że warto jest nie tylko dla siebie ..ale i
wśród ludzi i dla ludzi
Docierająca refleksja...
+ Pozdrawiam serdecznie :)
cywilizacja pomaga ale i zabija pozdrawiam
Ułatwianie ,ułatwianiem a gdzie bliskość człowieka do
człowieka? Pozdrawiam serdecznie :)
...zagubieni w tym co stworzyli... coraz częściej tak
właśnie jest.