czarna strona nocy

noc zawsze idzie w burych barwach
skromnie, bezgłośnie, bezszelestnie
a potem czarną kawę stawia
z imbryka chmur pod gołym niebem,
ty widzisz tylko szlif chodnika
i wydarzenia, co współgrają
z tym cieniem, który świtem znika -
jak przed myśliwym szary zając

a ślepe oczy samochodów
błyskają bielmem żółto - mlecznym
hipnotyzują czarną wrogość
zarysy drzew próbują wskrzesić,
a pod kołami młode jeże
co w stronę marzeń podążały...
spod kolców płynie gęsta świeżość -
czerwienią rwie nić ciągło - białą

noc to najlepsza przecież pora
na zadręczanie własnych myśli,
czerni uniesiesz ile zdołasz -
reszta przez dłonie się wyślizgnie.
nie zaśniesz, póki nie ułożysz
lepiej brzmiącego scenariusza
niż trwożne, w sowy pieśni, słowa
i obiecujesz się nie wzruszać

gdy pod kołami samochodów
giną marzenia - te nieletnie
i w asfalt wsiąka łza zawodu -
że zawsze inni mają lepiej.
i już nie pytasz się: dlaczego?
bo odpowiedzi, jak noc, czarne.
ty nie ogarniesz sensem tego,
ja tego sercem nie ogarnę...

autor

zorianna

Napisany: 2008-07-05 Dodano: 2008-07-06 19:36:43

Ten wiersz przeczytano 895 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie