CZARNE ROZE

Teresko hołd Im oddałaś pięknie...nadrabiam zaległości
w czytaniu Twoich wierszy..buziaki

Słonko nie będę rozpisywała się już na ten temat
mhmmmm bardzo przeżyłam tą tragedie i nadal ją
przeżywam...jest to cios dla polskiego narodu...wciąż
zadaje sobie takie pytanie dlaczego my Polacy musimy
mieć taką burzliwą historię...dlaczego w takich
przypadkach jesteśmy pozostawieni sami sobie...teraz
przypomniał mi sie bajka Ignacego Krasickiego "
PRZYJACIELE " ...Pozdrawiam serdecznie wiosennie :)

Smutny Tereniu jest Twój wiersz, tak smutny, jak ta
żałoba, która w nas na długo miejsce znalazła. A
czarne róże, kwiaty miłości i śmierci niech łez już
więcej nie ronią. Wszyscy z bólem serc tę tragedię
zawsze będziemy wspominać. Dwa razy tak ciężko los
polaków doświadczył.

Nie trzeba ofiar by obudzić , nie trzeba wojen by
zrozumić.Potrzeba być człowiekiem przez całe życie bo
ono nie trwa wiecznie.

ladnie

Tereniu, miłe, że jesteś z nami w tych chwilach
refleksji, żalu, bólu, zadumy i cierpienia. Pozdrawiam
ciepło.

cześć ICH pamięci...piękny hołd

Tess- w tej trudnej dla każdego rodaka chwili jestem z
Tobą w dalekiej obczyźnie. Pozdrawiam cię serdecznie.

Zgineło tyle ludzi dramat dla tych co zostali bo żal
po tych co odeszli nie bedzie maleć tylko
wzrastać,pięknie napisałaś bo mimo że jesteśmy po za
krajem to nas dotyka bo to są nasi rodacy...dramat

Wzruszający wiersz pełen smutku i żalu...Tylko las tak
naprawdę zna historię tej tragedii...nam pozostanie
pamięć o Nich...pozdrawiam

naprawdę smutny:(jestem tak jak ty sercem w kraju ,nie
jest mi łatwo.pozdrawiam

piękne....
nie miałam z tymi ludźmi zbyt wiele wspólnego a tak
bardzo mi żal ze odeszli...

....Nareszcie cały świat dowie się prawdy o
Katyniu...potrzeba było ofiary i takiego wielkiego
cierpienia...pozdrawiam serdecznie...

W życiu są dwa rodzaje dni: jeden dla ciebie, jeden
przeciw tobie. Gdy nastaje dzień dla ciebie, daj się
ponieść szczęściu; gdy nastaje dzień przeciw tobie,
znieś go cierpliwie .historia sie powtórzyła tych
refleksji nam czasem brak aby zrozumieć ze tu na
ziemi jesteśmy tylko gośćmi.

Homer kiedyś napisał "...zaprawdę powiadam wam, że
marne są ludzkie nadzieje..." tak, w samej rzeczy,
ludzkie plany i nadzieje wobec wyroków nieba są tak
maluczkie, tak niedoskonałe i nieważne, czy to planuje
bezdomny, czy tez prezydent. Najważniejsze moim
zdaniem w wierszu jest to, ze autorka będąc na
obczyźnie odczuwa ból po stracie tylu istnień i
podkreśla związek z mordem w latach czterdziestych.
Składa tym wierszem hołd i żal.