Czarno biała fotografia
Na oścież drzwi, kamienna sień
na czarno-białej fotografii.
Wychodził ktoś, nie domknął ich
tak czynić tylko on potrafi.
Więc już wiadomo, skąd ten blask,
co mocno razi, kłuje w oczy.
Nie przykro ci? No, powiedz sam,
tak biedne dziewczę zauroczyć!
Choć jego twarz sto masek ma,
wybrała jedną, tę jedyną.
I myśli tak: ja już go znam
i tak to właśnie jest z dziewczyną.
Jej serce drży, zaczyna bić
na czarno-białej fotografii.
Oszukał ją, czy prawdę rzekł?
Odgadnąć tego nie potrafi.
Komentarze (18)
Dołączę do komentarza karata
Pozdrawiam
Dobrze rytmicznie napisany, brzmi jak piosenka :)
Tajemniczy kadr z życia. Pozdrawiam.
Zagadkowo...
Zdrowych, radosnych Świąt Bożego Narodzenia. :)
W życiu tak bywa,
trudno zgadywać,
czas da odpowiedź,
a więc się dowie!
Pozdrawiam!
Fajny pomysł życia znana wiele takich historii.
Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za komentarz:-)
miłość jest piękna
Tak bywa.
Ładnie.
refleksyjnie ...pięknie opisana historia zagadkowej
miłości:-)
pozdrawiam
czasem jakiś przedmiot (fotografia) pobudza do
refleksji nad miłością
Miłość ma tyle odcieni. Piękny wiersz Okoniu o
niepewności. Podoba się) Wesołych Świąt)
Prawda byłaby lepszą opcją.
Do krzemanki. Dzięki za pomoc. Już poprawiłem.
Miłej niedzieli życzę!
Ślicznie napisane i nie da się ukryć, że tak bywa.
Dołączam do tych czytelników, którym wiersz się podoba
w treści i formie.
Przeczytało mi się
"I myśli tak: ja już go znam"
zamiast
"I myśli tak: ja znam już go"
ale to nie mój wiersz. miłej niedzieli:)