Czarno-biały wiersz

Inspiracja czarno-białymi zdjęciami Zdzisława Z. na fejsie...

Mój przyjaciel, słynny Zdzisław,
pewnie gubi się w domysłach,
czemu wiersz mu dedykuję,
a ja tylko prowokuję...

Do dyskusji i osądów,
bowiem wiele jest przesądów,
że jest taki co potrafi,
wywnioskować z fotografii…

Oczywiście z czarno-białej,
dla profety , doskonałej.
Widząc jednak, biało-czarną,
do proroctwa się nie garną…

Wizjonerzy są przesądni,
Nereusa wszak podsądni -
wierzą w gusła, czy udają,
lecz nadzieją ludziom dają…

Ani chybi, bez dwóch zdań,
są wśród panów, częściej pań,
tacy, co to bez ogródek,
przerywają naszą nudę...

Bez domysłów i czytelnie,
dotykalnie i rzetelnie,
Ewidentnie, expresyjnie,
jednoznacznie tradycyjnie…,

Kawę z ławą kontrastowo,
lekko, łatwo, więc ulgowo.
Czasem mocno, namacalnie,
ale też nieodwołalnie….

Obrazowo, a więc pięknie,
prosto z mostu, lecz przystępnie,
że rzetelnie, choć uparcie,
„ostrzegałem” już na starcie…

Sugestywnie i stanowczo,
wprost, a nie pod skórą owczą,
wyraziście, (Zrozumiałe!)
… synonimy ? Czarno-białe…

DoCent

autor

DoCent 1

Napisany: 2020-03-22 Dodano: 2020-03-22 14:57:35

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie