czarnoziemista

kobiety piękne
z nasturcjami we włosach
na huśtawkach rozbujały
swoje łona

nad przód
w miarowych posunięciach
wysuwają gołe stopy
i wypłakują łzy
co grochem spadają na ziemię
nad tył

czarne suknie okrywają światy
w falach
toną złamane spojrzenia

one szarymi dłońmi
pozdrawiają ciężarne brzuchy
nad przód

wciąż w uśmiechach sinych
i niemych krtaniach
budują sumienie
kobiety piękne
posadziły nasturcje we włosach
nad tył

autor

smykusmyk

Dodano: 2005-05-16 10:16:23

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie