Czarny Anioł

Powierzam siebie Aniołom swoim
W objęcia ich zatapiając swe blade skrzydła
Z niewiary wyblakłe, pióra gubiące

Tak skrzętnie przed światem ukryte moim
Szare i kruche, będące ramą mojego tła
Ubrane w moje łzy lśniące

Skrzydła rozmazane ciągną się za mną
Maleńkie anioły podnoszą je z troską
Mówią: polecisz, rozłożysz jeszcze skrzydła

Białe ich oczy modlą się nade mną
A potem mi podają czasu polewkę gorzką
Bym pokorę na twarz nasunęła

Uwierz, że polecisz, a tak się stanie
Szepczą dzieci aniołów, odklejając z chmur moje ślady
I na snu otoczce spuszczają mnie na ziemie

A ja obronić się nie jestem w stanie
I budzę się, przed lustrem utrwalam swoje wady
I budzę bestie, co we mnie dżemie

I powtarzam modlitwę tak dobrze mi znaną.
Nie czujesz nic czarny aniele, życie to przechowalnia
Odwagi doda Ci brak sumienia

Grzech jest zabawka dobrze Ci znaną
Z przykazań ból istnienia cię zwalnia
Tylko po śmierci doznasz wytchnienia.

Codzienność ubieram szarą i ręce składam
Udając, że potrafię żyć
Modlitwę w myślach powtarzam

I słowa do niej dokładam
By łatwiej było mi być
W świecie, w którym się tarzam

Nie stoję na nogach
Nie trzymam głowy w górze
Nie mam marzeń

Białe anioły chodzą w togach
Stąpają po chmurze
I też nie maja marzeń
Gdzieś tam w ich białych sercach
Taka gorycz płynie, bo miały mi dać nadzieję
Senną lekkością me ciało napełnić.

Trzymają me smutki w rekach
Jak dziecię co płacząc się śmieje.
Miały smutki radością wypełnić.

Czas szary nawlekły mi na uszy
Słyszę tykanie
Anioły załamują ręce

Mówią: to jakby krzyczeć w głuszy
- nic się nie stanie
Daremny trud w męce

A Bóg im każe walczyć o mnie
Jakbym była jedyna
Jakbym znaczyła wiele

Anioły nie gasną – Mówił o mnie
Czerń przelotna je tylko wygina
Ona dla mnie znaczy tak wiele

Nie chce by była nieszczęśliwa
Nową modlitwę na usta jej wklejcie
Wiary nauczcie

Czarnego anioła modlitwa tkliwa:
Anioły biel w me serce wlejcie
Wiary mnie nauczcie

Wytrwałość dajcie
Nauczcie szczęście dostrzegać
Bym szła nie czując niesprawiedliwości

Cierpliwość dla mnie zachowajcie
Pozwólcie w noc się nie bać
I zaznać duszy czystości

Czarny anioł uwierzy w siebie,
Gdy Większy pochyli się nad nim
Bo wiarę zatracił

Lecz jedno słowo w codziennym chlebie
Wolne od wypominania win
Pomoże, by sobie wybaczył

autor

Bieniek

Napisany: 2006-11-15 Dodano: 2006-11-15 10:43:17

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie