Czarodziejka zima

Mój setny :))

Jak cię nie kochać zimna, cudna pani,
która przybywasz na saniach perlistych,
pola otulasz bieli odcieniami,
by były czyste.
Jak cię nie wielbić, gdy śnieżnym paltotem
kryjesz brzydotę.

Na ziemi kładziesz poduchy srebrzyste,
dachy otulasz bielutką kołderką,
drzewom darujesz puch w zamian za liście,
a czapy świerkom.
Jak cię nie chwalić, gdy się cała ziemia
w bajkę przemienia.

Krążą śnieżynki niczym baletnice,
zerkają w okna przez mrozu koronkę
do domu, w którym wszyscy domownicy
stroją choinkę.
Wieczór już zapadł, śnieg perliście skrzy się,
mag księżyc wyszedł.

Jak nie dziękować czarodziejko zimo
za oszronioną diamentami ziemię,
która wygląda tak bardzo znajomo,
lecz znacznie piękniej.
Zatem cię śnieżna królowo kochamy,
gdy jesteś z nami.

autor

fatamorgana7

Napisany: 2018-12-11 Dodano: 2018-12-11 08:53:32

Ten wiersz przeczytano 6600 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie