Czarodziejko ziół

Czarodziejko -
garść ziół rzuconych
w ogień
w złoty płomień
Przywołaj jej twarz
przywołaj na ekran
daleko mi do niej
Czarodziejko!

W samo południe
spomiędzy dźwięku dzwonów
dzwonek do drzwi
Posłaniec dzień jak co dzień
w bukiecie polnych kwiatów
czterolistna koniczyna
pamiętała!

Patrzę przez szybę na
kołujące jaskółki – niedługo odlecą
koniec lata
w oddali
nocny pociąg
świetlówka pod sufitem
miga i miga
Sufler spod ekranu podpowiada
nie jesteś sam
tutaj była ona
a potem nagle zniknęła
i uporczywie jej nie ma.
Czarodziejko !

Tomik twojej poezji
spomiędzy kartek sfruwa
niebieskie piórko

Cisza w domu
łyżwiarz w szklanej kuli
kręci piruet i ten śnieg
Za oknem gruchanie gołębi
bezdomne
przeżyły zimę
Zmienia się świat, a historia ma trwa...

Czarodziejko, błagam o jej twarz


Autor: slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2015-03-07 Dodano: 2015-03-07 05:24:18

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie