CZAS

Gdzieś na niebiańskiej chmurze siedzi starzec,
Co temu światu przemijać wciąż każe
I wlewa do kotła złudnej wolności
Dni szare ludzi obrane z radości.

Wolno mieszając palcem przeznaczenia
Dodaje ingrediencji od niechcenia:
Zbyt kwaśną starość ze słodką młodością,
Ból pamiętania z amnezji radością,

Krzyk narodzenia z ostatnim westchnieniem,
Ryk bogatego z biedaka kwileniem,
Kondukt żałobny z orszakiem weselnym,
Rajski krajobraz z widokiem piekielnym.

Wszystko to waży w niemałym zachwycie,
Że tak subtelnie tonuje nam życie,
Ażeby nigdy nie popsuć nam smaku,
Co rusz dodaje nadziei araku.

autor

KapRysiek

Dodano: 2005-10-07 07:47:42

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie