Czas jesienny

Rozbitym oknem, szparą w futrynie,
Wkrada się jesień, co nigdy nie ginie.
Subtelnie zrywa białe zasłony,
Przekracza progi, anioł spłoszony.
Tańczy cichutko, jak liście kołysze,
W kalendarz rok ci nowy zapisze.
Biega szalony, skacze, figluje,
Pokój jesiennym kolorem maluje.
Kłusem po belkach, dach zgrzypi, śpiewa,
To co jesienne już śpiące i ziewa.
Mysz ledwo żywa, ogonem szuka,
Drzwi swego domu w które zapuka.
A orzech włoski tak od niechcenia,
Latać zamarzył i spełnił marzenia.
Inna zaś wierzba, zwana płacząca,
Swoim szlochaniem zbudziła zająca.
I wszyscy razem, tak w jesiennej zgodzie,
Zasnęli cicho w jednym ogrodzie.

A ja też senny, bo matura mnie czeka, Idę powtórzyć budowę człowieka... ;-)

autor

atom260589

Napisany: 2008-04-24 Dodano: 2008-04-25 08:44:33

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Obrazkowy Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie