Czas mi w droge

W wielokropkach i nawiasach
zbieram jakies nowe tresci,
mysli w wirze z metafora,
moze sie w cudzyslow zmiescic?

Ale dziwnie tak w dwoch klamrach
na owianej klamstwem scenie
wiec zaspiewam,moze krzykne-
nie chce byc wciaz twoim cieniem!

Na rozstaju, gdzies przed koncem,
gdy juz cel- juz prawie mialam
w zlotych lisciach go zgubilam,
choc tak bardzo sie staralam.

Rozsypaly sie jesienie
w nowej nuty dziwna piesn...
Nie mam wiele ich przed soba,
a wiec w droge, ide, czesc!

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-10-06 00:07:38

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie