Czas myśli stracony

samotność dobija się do drzwi
smutek zagląda przez okno
Obojętność zamieszkuje pod kominkiem

Mysia dziura mych
myśli czas
stracony

zakładam płaszcz
idę
pośród deszczu smug

Miasto straceńców
i wygranych
kochanków i wrogów

kroczę dalej
mijam obojętnie
czas myśli

gnany tęsknotą
z zawrotną prędkością
czerpie się

z i obok
niemożliwe stało się
wcielenie

w armię ludzi
mrówek

A czas mych myśli
stracony
krąży dalej

droga powoli kończy się
ale idę uparcie
wracam

po śladach przeszłości
domu samotnego
smutek

domu obojętnego

jak mysia dziura mych
myśli czas
stracony

Dla Kima

autor

Arill

Napisany: 2006-05-25 Dodano: 2007-02-15 15:10:19

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie