Czas naprawy

NIESPOKOJNE błodziły drogami
ciemnymi,po odchłani wiecznosci.
WIDZIAŁY wszystkie grzechy swe gaszace
światło nadzieji.
Lament głośny,płacz-tysiące wylanych
łez i kropli krwi...


CZEKAJĄ na zbawienie ze swiata wyzszego.
Brutalne zło,nieczystosc serc,okrutnosc duszy
mają przepasc w studni zapomnienia.
Przebaczono juz tak wiele,
dlaczego
Kolejne STOJA na ściezce zguby?


OPETANE złymi mocami świata
BRNĄ dalej aby potem błodzic
drogami świetego potepienia.
SZUKALY szcześcia,
ZNALAZŁY cierpienie.

...nie mozna tak po prostu wybaczyc,zapomniec...

autor

mysha

Napisany: 2005-04-15 Dodano: 2005-06-02 15:44:30

Ten wiersz przeczytano 738 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie