Czas nie stoi
Czas w miejscu nie stoi
czas płynie jak rzeka,
wciąż nowe figle broi,
by w popłochu uciekać.
Czas w miejscu nie stoi
płynie sobie jak woda,
młodość nasza przemija
tego najbardziej szkoda.
Czas w miejscu nie stoi
nawet, gdy się nowe rodzi,
mija dzieciństwo, dojrzałość,
starość w zaświaty odchodzi.
O śmierci jeszcze nie myślę
niech czas sobie płynie,
bo nieustannie kocham życie,
nawet w jesieni godzinie
Ale gdy umrzeć już przyjdzie
po życiu na krótkiej drodze,
niech wtedy stanie czas pędzący,
przecież ja też już nie chodzę.
autor
LuKra47
Dodano: 2013-04-04 20:43:17
Ten wiersz przeczytano 2332 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Czas pędzi nie pytając nas o zdanie.
Czas zasuwa, niczym pędem kół. Nie nadążamy za nim.
o przemijaniu, a jednak pogodnie... przyjemnie się
czyta, pozdrawiam
Czas nas przechytrzył, to fakt.:)
Prześliczny, pełen mądrości życiowej wiersz.
Serdecznie pozdrawiam :)
:-) ładnie, refleksyjnie i oryginalny pomysł na
zakończenie :-)
Czyżby "po nas choćby potop?" - wiem, że nie ale
pamięć, pamięć zostanie a czas dalej sobie będzie
płynąć. Ekstra wiersz, pozdrawiam.
Wzruszający "motyl"....Piękny...reszta słów zbędna...
:-)
dobry refleksyjny - wszystko przemija pamieć zostaje
pozdrawiam serdecznie;-)
Bardzo ciekawy wiersz.Pozdrawiam.
(:
No niestety...
niestety nie mamy żadnego wpływu na jego wartki nurt
Masz racje, tak to wszystko właśnie wygląda.
Pozdrawiam:)
Ktoś kiedyś powiedział : "Czas stoi, to my
biegniemy...". Pozdrawiam!