Czas otworzył wrota
Przyszedł czas otworzył wrota
spadam w dół przez mglistą toń
biel wiruje czerń z pozłotą
zbieram nocy ostrą broń
Krąg zatacza nurt wichrowy
pyłki gwiazd wirują w koło
droga mleczna wiedzie prosto
więc prowadzi w czas zimowy
Pozamyka bezkres z mocą
wciąż poraża niczym prądem
znikam razem z pulsarami
gaszę zmysły nieprzytomne
autor
helin
Dodano: 2019-09-23 16:25:22
Ten wiersz przeczytano 1264 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Ciekawe, przeczytałem ponownie.
ukryta myśl krąży drąży ... zaciekawia
Ładna, wymowna metafora ginacego (wszech)świata.
Pozdrawiam. :)
Otwarte wrota wciągają w bezkres. Ciekawy i wciąga:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Kosmicznie i refleksyjnie Dziękuję za komentarz
pozdrawiam:)))
Bardzo ładny wiersz...pozdrawiam helin;)
Bardzo ciekawy obraz.Należy się zastanowić nad
myślą.Pozdrawiam
Łał mocny przekaz dziękuję za odwiedziny z komentarzem
z + pozdrawiam
treść daje do myślenia
Ładnie.
Tajemnicze to wirowanie w mrocznej przestrzeni. Świat
jest piękny, lepiej wędrować po ziemi.Dziękuję za
odwiedziny.Życzę radosnych chwil.:)
Zaciekawiłaś tą życiową refleksją
Pozdrawiam
Szerzej czas otworzył wrota,
a my na to - jeszcze nie przyszła ochota, jeszcze
trzeba się nacieszyć tym co stworzą nasze dzieci.
Nie czas na umieranie.
Mocny i mroczny wiersz w tajemniczej odsłonie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj.
Wiele mistycyzmu, tajemniczości, wiersz, zaciekawił i
zatrzymał refleksją.
Pozdrawiam serdecznie.:)