Czas płaczu

Tak mi się jakoś płakać chce... ,
Łzy same spływają po twarzy,
I nie ukoi smutku żaden śmiech,
Żaden uśmiech duszy tknąć się nie waży.

Karty zapisane bez-sensownymi słowami...
Czas nauczyć się oddechu na pamięć.
Czas już najwyższy wyszeptać "mon ami"
Któremukolwiek... , i wywołać zamieć.

Tak zasłuchana w gitarowe dźwięki,
Tak sobie klęczę aż smutek wypłaczę;
I tylko słychać strun melodie-jęki,
I słowa growlingiem wyprane ze znaczeń.

I nie odróżniam krzyku od perkusji,
Tylko sny żywe i martwe obrazy,
Skaczące w rytmie "made-in-Russia",
Poruszające czystością bez skazy.

I nie odróżniam fletu od piszczałki,
Ani tym bardziej ciszy od milczenia;
Tylko ogień dogasającej zapałki
Odróżniam od gry na wiolonczelach...

Już tylko nuci ktoś melodię,
Brak przez 20 minut słów;...
I jeszcze tylko się pomodlę:
"Aniele, wróć mnie znów do snu!"...

I koniec pieśni, choć trwa muzyka,
I koniec płaczu, choć smutek chce łkać;
Na dzis już koniec, przerwana liryka,
To czas dramatu; dra-macie czas wstać...!

autor

Zoya

Napisany: 2004-06-12 Dodano: 2004-12-16 16:46:48

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie