Czas, skończony
Jestę człowiekiem samotnym Opuszczonym Niekochanym Boleśnie zranionym Czas goniąc mnie Zniszczył wszystko Pozostawiająć trwałe rany I blizny Jestem człowiekiem zniszczonym przez czas Nie mam nic Nie mam nikogo Jestę skończony
Tak samotny człowiek
Przez czas nieubłaganie goniony
Bez miłości w sercu
Ciałem już niedołężny
Patrząc przed siebie
Spoglądająć głębiej w siebie
Czuje że coś przeminoł
Że stracił ją
Uciekając przed czasem
Zgubił to co ważne
Co w sercu swoje miejsce ma
Tak ważne miejsce
Zmęczonymi oczyma
Zerkając na innych
Na ich szczęście
Zazdroszczać im
Samotny z wyboru
Stracony na zawsze
Bez słowa pożegnania
Odchodzi w cień
Samotny z wypadku
Sam nieszczęśliwy
Ze zranionym sercem
W cień odchodzi
Goniony przez czas
Zniszczony wieczną drogą
Która z nikąd do nikąd prowadzi
W cieniu ginie
Człowiek bez życia
I tej drugiej strony
Stracony na zawsze
Skończony
Goniony przez czas Uważaj pod nogi Nie oglądaj się za Siebie Goń serca Miłość czeka tylko na wytrwałych Na tych którzy nie odpadli już na starcie Nie daj się zniszczyć I nie bądź skończony
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.