Czas smutku
A w moim ogrodzie drzewa płatki gubią,
które tak się kręcą jak łzy w moich
oczach,
smutki wciąż królują i po całych nocach,
spokój mego serca kęs po kęsie skubią.
Wczoraj wierna psina odeszła w zaświaty
i zgasły źrenice tak pełne miłości,
ogon też zagubił oznaki radości,
dziś na jej mogiłę wiśnie sypią kwiaty.
Pochowana w sadzie, by sen wieczny
śniła,
głowę ma zwróconą na północną stronę,
zimą drzewa dadzą przed wiatrem osłonę
i naszego domu bliskość będzie czuła...
Komentarze (33)
pięknie o smutku
pozdrawiam serdecznie
Witaj... cudowny smutny wiersz...pozdrawiam.
Och jak smutno...
Pozdrawiam:)
Należny wiersz najwierniejszemu z kompanów życia.
Pozdrawiam :)
Smutek.
Wzruszający wiersz...pozdrawiam;)
zwierzęta towarzyszą nam w codziennym życiu, są po
prostu członkami rodziny
Bardzo piękny..wzruszający
tak jest gdy najwierniejszy przyjaciel odchodzi ..
smutek
ja też mam staruszka berusia
sznaucerka miniaturę będzie mi smutno
gdy odejdzie serdecznie pozdrawiam
wzruszające doprawdy
ja pochowałem kiedyś moje dwa koty
Marian, wiersz przepiękny, mimo że piszesz o takim
smutku, współczuję też przeżywałam śmierć swojego psa
zwał się Sifox. Od tamtej pory żaden pies nie zagościł
w naszym domu za bardzo przeżyliśmy jego śmierć.
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)
Tak, to jest też przeżycie i smutek dla gospodarzy, bo
przecież odszedł przyjaciel.
Przykre i smutne gdy nie zamerda nie zaszczeka radość
odeszła.Pozdrawiam i dobrych snów życzę.
Smutek bo stracie kogoś bliskiego. Pozdrawiam.