Czas umierania

Noc już nadchodzi w złowieszczej ciszy
pękły marzenia otwarte dłonie
posłuchaj szeptów to je usłyszysz
i dojrzysz w oczu szarej koronie

ostatnie chwile czyjejś bliskości
starcze pragnienia w otchłani świata
morze rozlane po skraj młodości
sen kwarantanną w życie się wplata

wszystko co piękne już kiedyś było
podobno prysło jak uśmiech mamy
a ja na przekór zrobię w nim wyłom
wierzę wciąż w dobro i że przetrwamy

autor

m13m1

Napisany: 2020-03-18 Dodano: 2020-03-18 21:04:39

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie