Cząstka poety
;)
Każdy ma w sobie cząstkę poety,
Chociaż raz wierszem, raz prozą pisze.
Rymy... choć białe... ponoć zalety...
Kiedy pokornie dbają o kliszę.
W piórze poety czarny atrament,
Lecz blaskiem tęczy na kartach kreśli.
I chociaż piaskiem jest ten fundament,
Głębokie jednak są jego myśli.
Czy zrozumiałeś powyższe słowa?
A może pozór zaprószył oczy?
Głowa na głębsze myśli gotowa?
Czy spacerujesz w blasku swej nocy?
Komentarze (12)
Dzięki, ja również
Dobry wiersz.Przemyślenia krótkie, ale fajne.Druga
zwr.trochę kuleje.Jestem za.Pozdrawiam.
;)
Każdy ma w sobie cząstkę poety - dlatego warto trzymać
dystans, szaleństwo lubi zarażać
Tak, każdy z nas jest choć trochę poetą i pisze
wiersze czy prozę tak, jak potrafi
Przeczytałem, że powiedział tak Jonasz Kofta ;)
Podobno poetą się nie jest, ale bywa się :) Nie
pamiętam kto to powiedział, ale mi pasuje :)
Sisy89 To bardzo szeroki temat. Do wypisanych poniżej,
Można dopisać jeszcze nie jedną sytuację. Ale może tez
na tym zakończę ;) Wzajemnie
Hmmm każdy ma inną wrażliwość, jedni piszą wrażliwą
duszą, sercem,przelewając na papier swoje emocje, inni
są głównie obserwatorami i głęboko odczuwają piękno,
przyrodę, etc. A może i jedno i drugie. Czasem też
ukrywamy prawdziwe emocje, opisując w wierszach swój
smutek, a na zewnątrz przyklejając maskę usmiechu...
Jedno jest pewne, pisanie pomaga poradzić sobie z
emocjami i chyba na tym z kończę ;)
Pozdrawiam serdecznie i życzę pięknego dnia :)
Nie mniej, dziękuję za komentarz :)
Można to też jeszcze inaczej odczytać (po części
inaczej, po części podobnie). Wrażliwość swoją drogą,
ale coś jeszcze :)
tak, każdy ma w sobie cząstkę poety (wrażliwości),
tylko ni wszyscy piszą.