Czasu nie oszukam
Czas się nie myli, mylą się zegary,
na swój użytek kręci nimi człowiek,
dla ducha czasu jestem dzisiaj stary,
choć zegar w głowie co innego powie.
Przyznać przed sobą ze bliżej niż dalej,
że czas się duszy zbierać do odlotu,
trudno jest jakoś, więc przed światem
chwalę,
niewyczerpalność młodości przymiotów.
Życie wie swoje, siebie chcąc przekonać,
śmiałym wyzwaniem niekiedy odpowiem,
a cena szaleństw bywa czasem słona,
bo nie te siły i nie to już zdrowie.
Chociaż w pamięci luki coraz częstsze,
bagaż doświadczeń przydatny na co dzień,
czasem poddanie jest moim zwycięstwem,
żyć prawdą czasu i ze sobą w zgodzie.
autor
karat
Dodano: 2012-06-12 07:26:18
Ten wiersz przeczytano 894 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Nikt karacie złoty nie oszuka:)
przemyślany i sporo w nim prawdy
Wiersz dobry, jak zawsze u Ciebie, refleksyjny.
karacie, "myla sie zegary':0 Pozdrawiam cieplo.
niestety to prawda
tak jak nie zatrzymamy
tak nie oszukamy
Zegar biologiczny liczy nam lata-no to co?
czujmy się młodo i to jest TO
pozdrawiam
i racja :-) dzisiaj mam urodziny i zgadzam się, że się
czasu nie oszuka :-)
Madry i cieply wiersz:Piekny:)Pozdrawiam cieplutko:)
Czasu nie oszukasz, to prawda, ale innych niekiedy się
udaje :)
Bardzo refleksyjny wiersz. Świetny !
Miłego wieczoru.
I tu zostawie swój głos, bo wiersz dobry. A prócz tego
komentarza zostawię wiersz, który skopiowałem od
kogoś, u kogo zostawiłem dziś chyba sześć czy siedem
głosów pod ostatnimi wierszami.
Wśród ludzi
potrzeba mi chleba
gdzieś kąta do spania
i wody by usta przepłukać
lecz przecież
najbardziej
człowieka chcę w ludziach odszukać
choroby czy lęki
kłopoty na codzień
lub kromka spleśniała i twarda
z wszystkiego
najgorsza
najbardziej bolesna jest wzgarda
czekanie bez końca
samotność snem takim
z którego wciąż chcę się obudzić
bo jednak
tak mocno
najbardziej chcę żyć pośród ludzi
i nic tak nie cieszy
jak moment gdy do mnie
ciekawie wyciąga ktoś szyję
ta chwila
wystarcza
by jeszcze wśród was być
tym żyję
Refleksyjny wiersz z dużą głębią. Bardzo mi się podoba
:)
Ciało swoje, dusza swoje, pogodzić takich - to sztuka
:) Jakbym o sobie czytała, ech...
Tylko tak karacie można, tylko tak.
Pozdrawiam:)
Wiesz /karacie/ a ja to myślę, ze to czas nas oszukuje
- wciąż ucieka i nie ogląda się nawet za siebie, a jak
już się na chwilę zatrzyma to później słono każe za to
zapłacić:))) Wiersz mądry a ja lubię się czasem
podroczyć dla zasady he he. Pozdrawiam miło
?Żyć ze sobą w zgodzie?, to dobre przesłanie....:)
Zegar biologiczny jest nieoszukany
inne wymyślił człowiek śmiercią zatroskany.