Czasu za mało...
Na życie z Tobą pod jednym dachem
w domu pachnącym zielem i kwieciem
w miejscu gdzie cisza całuje czule
usta chmur zwiewnych jak lniane pościele.
Czasu za mało.
Czasu za mało.
Na dotyk śmiały w łanie zbóż złotych
powiewem wiatru falujących wdzięcznie
gdzie rozkosz i drżenie przynosi blask
oczu
słońc gorących liżące twarze promienie.
Czasu za mało.
Czasu za mało.
Na wspólny pochówek pod brzozy cieniem
w ziemi brunatnej krwią przodków
zroszonej
gdzie zapach śmierci unosi mgły srebrem
poranek tajemnicą rozstania obleczony.
Czasu za mało.
Czasu za mało.
...a lato tak pachnie...
autor
Maargo
Dodano: 2008-06-30 16:02:08
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
ciągle biegniemy...i po drodze gubimy najważniejsze
uczucia...przecudnie wyrażone uczucia i przemyślenia
wiersz cudowny lekki i z nutka smutku ...świetny...)))
Opętana duchem czasu
Jesteś ważna jak sakrament
Jesteś wielka ziemskim życiem
nie uciekniesz przed spełnieniem. Ladny wiersz, z
powtarzajacym sie motywem ..na gitarę przy letnich
spotkaniach