Czekać

Noc, a nocą zaczynam naprawdę oddychać.
Nie widzę spojrzeń wścibskich ludzi.
Nie słysząc śmiechów za plecami, naprawdę zaczynam oddychać.
Ciemność, a ja nie zasypiam, bo w myślach strach przed kolejnym nudnym dniem.
Monotonia mnie przeraża, tylko pogoda nieprzewidywalna .
Być wolnym ptakiem w niebiosa się wzbić, nie myśleć o niczym, chcę normalnie żyć!
Gzie jestem? Co się ze mną stało? Wesoła, zabiegana, z milionem ważnych spraw?
Po niej pustka pozostała. Smutek zabrał cenny czas.
Czekać? A może zasnąć już nie budząc się?
Znaleźć szczęście tam, gdzie dobro już jest !

autor

harmonia

Napisany: 2015-05-11 Dodano: 2015-11-14 09:30:38

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie