Czekając na nadzieję...
I znów puste cztery ściany.
Biel otacza, biel przygniata,
Samotni, choć nie sami trwamy
Czekając na koniec świata?
I znów okno ktoś otworzył,
A chciał tylko promień słońca...
Jednak znowu szum się stworzył
W mroku przyszło czekać końca?
I znów śpiew słowika
Zagłuszany przez ciszę,
Krzyk spod kontroli się wymyka
Cisza... Już go nie słyszę.
I znów tłum w ciszy i mroku,
Matkę nadzieję znów poniewiera.
Samotność dotrzymuje kroku,
I Wiarę w szczęście odbiera.
Pozwól tłumie choć przez chwilę
Cieszyć się słowikiem, słońcem
Zanim w życiu swym przeminę,
Zanim jutro stanie się końcem.
Komentarze (12)
Bardzo ciekawy wiersz... warto zastanowić się nad
życiem...
wiersz porusza wachlarz tematyczny
duży jak na poszukiwanie nadziei
wers "Samotni choć nie sami trwamy"
najbardziej mi się podoba
pasuje do naszej rzeczywistości świata w jakiej się
znajdujemy
pięknie napisane, musimy zatrzymać się w biegu by móc
zastanowić się nad wartościami życia
Bardzo dobry wiersz. Cieszyc sie zyciem i czerpac z
niego jak najwiecej radosci, bysmy mogli wspominac, ze
zylismy, i nie zalowac.Pozdrawiam.
Samotność w tłumie...Bardzo mi się podoba Twój wiersz.
pozwól - tłumie - wymowne - pozostaje ucieczka w
siebie... piękny wiersz
Nawet drzewo w lesie może być samotne.
Samotnie choć w oceanie ludzi,smutek gdy nie cieszy
śpiew ptaków i nie grzeje promień słońca gdy
zimno,podoba mi się.
Bolesna jest świadomość samotność w otaczającym
tłumie, dobry przekaz wiersza:)
uważam że nie warto czekać ,należy poszukać słowików w
jakimś zielonym gaju...i posłuchać też leśnej
ciszy...nie wszyscy rozumieją takie
potrzeby,nieraz słyszę w górach włączone odbiorniki
radiowe...podoba mi się ...
właśnie zatrzymałam się na chwilę... czy wiesz, że
nawet zimą słychać ptaki za oknem? Pozdrawiam :)
takk wylowic i umiec sie zatrzymac nad tymi
wartosciami to piekno duszy - piekne wolanie ludzie
przestancie takk biegac poczujcie piekno ktore nam
dane:)))poz.