Czekam
W drobinie życia wielka żywiołów siła
zaklęta.
Jestem płomieniem rozedrganym,
każdego dnia gaszonym, lecz nie
poddanym.
Jestem lawiną uczuć, morzem
niespełnionym,
wrakiem okrętu na dnie.
Jestem silna wspomnień ruiną
w pamięci zatrzymanych kadrów.
Tylko ja wiem jakie tkwią we mnie
uczucia,
jaka w nich moc zawarta,
jaka pustynia serce wypala.
Jestem skałą z ukrytym diamentem,
rzeźbą w głaz zaklętą,
czekam swego rzeźbiarza,
który mur skruszy i kształt nada
udręczonej losem duszy….
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.