Czekam...

pozwijany jak liść przy pierwszym mrozie
czepiając się życia uparcie jedna żyłką
nie wierząc w lepsze co nadejdzie jutro
czekam.

goniąc się z wiatrem pomiędzy chmurami
pieszcząc promyki może od słońca ostatnie
nie wierząc ze kształty powstaną nowe
czekam

schylony jak kwiat przekwitły u schyłku lata
zadowolony z wypełnionego niedawno zadania
nieśmiało wyciąga pomarszczone płatki do słońca
czekam

ulotny jak kropla co z nieba na ziemie leci
nie mogąc nabrać powietrza, bo za szybko
zbliżam się do ziemi, umieram dając życie....
ja czekam:)

czekam o rok starszy i bardziej doświadczony
czekam uparcie i twardo jak żołnierz na warcie
czekam i wierze ze mimo tych ulotności!!
nie umrę sam! lecz zasnę w MIŁOSCI

samo czekanie czasem jest gorsze od najgorszego. Tu trzeba cierpliwosci ktorej zawsze za mało..

autor

Edip

Dodano: 2007-02-03 11:03:36

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie