Czekam na brzegu

"Czekam na brzegu".
11.05.2019r. sobota 10:28:00

Czekam na brzegu
I widzę jak zgliszcza się piętrzą
I chcę by paszport był mi szczepionką
Lepszego jutra.

Czekam na brzegu
I wiem, że musimy dać świadectwo,
By nie zniszczyli nas przed egzaminem
Na patriotyzm.

Jedni mają misję,
Inni są jak króliki doświadczalne,
Ale ja wiem, że pierwsza,
Ta prawdziwa Miłość to chwała
I chcę wierzyć, że ta pierwsza,
Jedyna i niepowtarzalna
Jest jeszcze przede mną
Niczym droga.

Niech dojrzewają w nas cuda,
Te, które są niczym wzór nad wzory,
Bo ważne jest by to wszystko osiągnąć,
By w czekaniu gdzieś, np. na brzegu
Widzieć jasny cel,
Widzieć horyzont.

Czekam na brzegu,
A moje wyczekiwanie ma wiele perspektyw,
A więc mam perspektywę na lepsze jutro,
Perspektywę na spełnienie już niemalże dziś.

Rozstrzygnięcie nad nami
Niczym wydarzenie lokalne,
Ale i zarówno te globalne,
Bo jeżeli jest jakiś koniec
To w strefie niskiego wzrostu niedomówień.

Wzięło mnie,
Zaatakowała mnie po cichu ta filozofia przemyśleń.
A do tego naukowa klęska urodzaju
Niczym coś, co się wydaje tylko.

Potrzebne jest wzmacnianie nas
Jak i wzmacnianie Europy,
Bo duch, zwłaszcza Duch Boży
Jest w nas
I musimy to odkrywać nieustannie,
Każdego dnia.

Czekam na brzegu,
Gdzieś z boku, w ciszy,
W wyczekiwaniu,
Ale mam nadzieję, że nie na marginesie.

A jeżeli już
To oby nie na marginesie społeczeństwa.

Musimy być silni,
Musimy czuć jedność,
Zwłaszcza w dzisiejszych czasach
I jeżeli zastanawiamy się
Kto budował Stonehenge
To pomyślmy, czy kiedyś ktoś zastanawiać się będzie
Kto budował Europę, Cywilizację XXI wieku.

Ewolucja w motoryzacji,
A może także w nas?

Żyje, czy nie,
Zastanawia się...,
Idąca na rzeź,
A tymczasem komuś marzy się działo jak żadne inne.

Ja stoję,
Stoję w miarę spokojnie
I czekam na brzegu,
I albo w porę wsiądę,
I będę powołany do wielkich rzeczy,
Albo przejedzie mnie ten pędzący świat
Podmuchem zapomnienia.

Wtedy marna okazja do świętowania,
Więc może pozostanie w waszych dłoniach
Jakaś książka, którą napisał.

Przywracanie pamięci,
To zadanie między innymi budowniczych kościoła,
Tego, który spłonął.
Niech nie rodzi się most istnienia
Z korzeni zła,
Bo to droga zgubna.

Dajmy żyć, dajmy korzeniom żyć,
Dajmy im nawozu modlitwy,
By w dobroci tworzyły się mosty
Wzajemności, braterstwa
I wiele, wiele innych rzeczy.
W tym nowe metody leczenia,
Leczenia dajmy na to np.
Endometriozę.

Czekam na brzegu,
Półmiska, talerza
I czekam aż w uniesieniu zostanę podany jako danie główne.
Danie Twego serca i Twego spojrzenia.

Modne są kwiaty na talerzy,
Może i ja mam szansę być kwiatem Twego życia,
A nie chwastem w tłumie społeczeństwa?

Syrop z mniszka,
A więc powoli o obiedzie myślę,
No, ale najważniejsze,
By w tym wszystkim była z nami i między nami droga,
Droga z Jezusem.

Miło mi, że jesteście :). Zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2019-05-11 Dodano: 2019-05-13 08:54:40

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie