Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

CZEKANIE

Stoję w kolejce,
cały skostniały
śnieg na mnie pada.
Choć wiosna przyszła,
to zdołowany
czekam tu nadal.

Lato nadeszło,
upał doskwiera
czekam w upale.
Zboże już zżęto,
ptactwo zamilkło
czekam wytrwale.

Jesień nastała,
liść zżółkły opadł
dnie coraz krótsze.
Tylko ten świątek,
gdzieś na rozdrożu
myśli o jutrze.

I ja też myślę,
że przyszła pora
stąd się zabierać.
Udać sie w ciszę,
w wielkim żywiole
hałas pozbierać.

Bo tylko cisza,
postać przybiera
przyjaznej zjawy.
I jest u końca
tego czekania ...
Nadludzkiej sprawy.

autor

wwp.

Dodano: 2017-08-12 05:56:57
Ten wiersz przeczytano 1080 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (9)

AMOR1988 AMOR1988

Czekanie to zawsze coś trudnego i niepokojącego.

wwp. wwp.

Masz w pewnym sensie rację Arku. W świecie iluzji, to
co widzimy oparte jest na złudzeniu, które podszywa
się pod prawdę. A to czego nie widzimy, jest tylko
naszą wyobraźnią. Dziękuję za uwagę: wwp.

wandaw wandaw

Smutkiem i rezygnacją powiało ale niestety każdego z
nas to pręczej czy później czeka
Pozdrawiam serdecznie i zyczę jeszcze długich lat
zycia mi mo burz na tym padole

BordoBlues BordoBlues

przeczytałem wiersz, jak i Twój komentarz. wiersz
skłania do zastanowienia nad sensem, znaczeniem,
wartością życia. ja boję się tylko tego, czy to potem,
o czym myślimy i piszemy, nie jest tylko iluzją.
pozdrawiam serdecznie :)

wwp. wwp.

Dziękuję krzemianko za sugestie. Masz rację, brzmi to
czytelniej. Ukłony

wwp. wwp.

Wyjaśniam szanowna Pani Alfonso. Wszystko co mamy
tutaj, na tym padole jest ludzkie w myśl sentencji
"wszystko co ludzkie nie jest nam obce". Lecz kiedy
przenosimy się w ciszę ( można rozumieć w niebyt lub
zaświaty), którą porównuję do wielkiego żywiołu w
przeciwieństwie do życia, które jest hałasem, nie
jest już ludzkie. Jest po za naszą wyobraźnią. Jest
nadludzką sprawą, nie do ogarnięcia prze nas, ale
wciąż nas dotyczącą. Wiersz traktuje o trwaniu -
jakoby czekaniu, znoszeniem trudu i znoju aż do finału
- odchodzenia w ciszę. Wiersz refleksyjny po nie tak
dawnej śmierci mojego przyjaciela. Z
poważaniem: wwp.

krzemanka krzemanka

I tym sposobem można przeczekać całe życie. Podoba mi
się przekaz w treści i formie. Co powiesz, na
przestawienie wersów w pierwszej strofie na np:
"Stoję w kolejce,
cały skostniały,
śnieg na mnie pada.
Choć wiosna przyszła,
to zdołowany
czekam tu nadal." bo w tej postaci:
"śnieg na mnie pada
cały skostniały." mz brzmi nieco dziwnie. Mam
nadzieję, że autor wybaczy mi tę czytelniczą sugestię.

Miłego dnia:)


Alfonsa Alfonsa

cisza ..tak i diałanie. Puenta mi umyka. Dlaczego
nadludzkiej?

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »