Czekoladki zwane życiem

Życie nasze powstaje w wielkiej fabryce czekolad,
W której Bóg jest szefem, a archanioł zastępcą
Anioły wypełniają nasze życiowe kociołki
Czekoladą o smaku słodkim, lecz też i gorzkim
Starają się wymieszać to dobrze,
Lecz co drugi Anioł stara się zbyt niedokładnie
I przez to w jednym kociołku przeważa życia słodycz
Kilka dużych szczypt szczęścia i radości
A w drugim smak gorzki, cierpienie i łzy go zdobi...
Bóg jako szef dobry i łaskawy wybacza swym pomocnikom
Pozwala, by ludzie różnego smaku wiedli żywota,
By mogli mieć własną wolę i interesujące życie.
Jako, że ludzi umiłował mocno, czasem, w nocy gdy nikt z Aniołów nie widzi
dosypuje do garnuszków szczyptę swej miłości, która jest źródłem ludzkiej siły.
A ludzie chcąc prosty przepis na smaczne życie zdobyć
Zatracają się w poszukiwaniu go,
gnają na oślep byle tylko przed siebie
byle tylko dalej, bliżej...ogłupiającego ich skarbu
nie wierzą, w to, że przepisem tym trzeba się dzielić,
a gdy usłyszą gdzieś, czasem przez przypadek że tym przepisem jest miłość bliźniego znajdująca się wkoło
i czekająca tylko na odkrycie i zgłębienie jej...
śmieją się ironicznie, tym od których to usłyszeli, prosto w twarz
i dolewają do swych życiowych kociołków trochę soku z cytryny.
I tak oto funkcjonuje największy we wszechświecie zakład
Zwany przez wszystkich wtajemniczonych fabryką „czekoladek życia”.

autor

Samara

Dodano: 2004-06-26 22:52:30

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie