Czemu mnie ranisz?
Znowu dołek,
sama jak kołek,
siedze w domu,
nie mówiąc nikomu,
co czuje,
może ktoś się zainteresuje,
mózg mi zlansuje,
żeby już nie myśleć o tobie,
kiedyś dla mnie ważnej osobie,
którą kochałam! ,
część serca jej oddałam,
teraz już wiem, że to nie warte było,
uczucie od niej do mnie się zmyło,
nie chce już się zakochać,
nie chcę cierpieć,
nie chcę kochać,
bo ty jesteś w mojej pamięci,
życie dalej się kręci,
a ty:
jesteś, byłaś i będziesz...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.