CZEMU WZROK ODWRACASZ MIŁA...

Czemu wzrok odwracasz miła,
kiedy oczy się krzyżują;
zimno milczysz kiedy pytam,
myśli skrywasz, i co czujesz?
Czemu pustka jest wokoło
chociaż gwarno i wesoło
- smutek, cisza znów pustynna,
gdy przekraczam próg pokoju?

Czemu patrzę - hen, daleko,
gdzie nie sięga ludzka władza
- płaczę, gdy z rozpaczy widzę
łez wylanych krwawy potok?
Czemu krzywdy tego świata
cierniem róży serce ranią:
jedni krzywdząc się bogacą
inni tracą nic nie znacząc?

Czemu stojąc na krawędzi -
skał wysokich, patrzę w morze,
w bezkres nieba, obojętny -
głos kuszący: wzleć w miraże...
Czy uczynię krok nie czując
ptakiem jestem, czy kamieniem!
Mgłą pofrunę czy się stoczę,
jak Ikara lotu śnienie...

Żywy jestem, czy umarłym,
chociaż w piersi serce bije!
Czemu wszystko co kochałem
nić żywota prochem wije?
I, czy Bogu duszę oddam,
którą Jemu przysięgałem;
czy przekroczę próg Tartaru
w obcych ogniach ją spalając...

Czy poczuję dotyk dłoni -
Twej, co duch gliniany trzyma
węzłem mocnym mnie splatając
- i powstrzymasz... Czy powstrzymasz?!
Zaklęć słodkich najpiękniejsze
słów usłyszę głodny brzmienie?
Czy me serce swym ozdrowisz
pojąc miodem - kocham - miła...

autor

wodnik2

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2008-08-10 00:09:48

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie