Czerwień nieba

Czerwone słońce zachodu
Chmurą poświata słonięta
Nie doczeka swego wschodu
Piorunem zieleń stuknięta

Wiatr liśćmi drzewa nie rusza
Jeleń nie bierze w oddali
Owoców nie zrzuca grusza
Objęta splotem mandali

Piorun znienacka uderza
Bez ognia, gromu i burzy
Nagle swe drzewo namierza
Szybko się niebo pochmurzy

Płomienie nie rozpalają
Starego dębu w oddali
Ogniki dziś nie błyskają
Trawa czerwienią nie pali

Lecz tak jak siekiera drwala
Powala drzewo na ziemię
Tak piorun choć nie osmala
Zakończył dębu istnienie

autor

Keraunos

Napisany: 2013-10-27 Dodano: 2013-10-27 11:10:53

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie