Czerwienią rozświetlam mrok,...
Rozświetla mrok nocy, tutaj tak cichutko
Szept słychać, to głos tajemnicy życia
Zbliża się do czerwieni kwiatu, wolniutko,
bliziutko
Niesie się głos, jak skarb niesiony w dłoni
świata
Czuje się w mroku dreszcz powabnego
niepokoju on daleko
Głos świata, w mroku przebiega jak echo
Niesie się echo niesione jesiennym
wiatrem
Pod powałę, schronienia wysoko, wysoko
Echo słów, fruwa razem z odlatującym
ptakiem
Zapadną się słowa w pamięci głęboko
Dotrą do zakamarków i zakątków kochanków
Niech słowa im grają w duszy
Niech tworzą nowe życie , budują gniazdo
A miłość ich niech trwa i się nie skruszy
Autor:knipser
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog
Komentarze (2)
Tajemnice garną się do ucha wrażliwości i serca
czułego Pięknie wypowiedziane uczucie do ludzi Wyrazy
szacunku Żywy dobry wiersz :)
Ładnie i mądrze napisany wiersz. z Uznaniem daje+!