Czerwona

Czerwona łuna
Wolno przetacza się nad miastem
Wiatr
Unosi martwe liście
By spłonęły w atmosferze

Ona idzie
A ogień pożera niebo za Nią
Lawa pod nogami
W mrozach stygnie

Z pierwszym przypływem powietrza
Zstąpiłam i czekam
By powitać Ogień
I rozproszyć po Ziemi

Boże Kochany
Tak Jedyny z Wielu
Odejdź
I zostaw nas samych

Będziemy niszczyć
Złota i zielenie

Jak złe myśli
Dawno temu...

"gdy do nieba znajdę schody, czy wystarczy sił by odejść, czy się uda to, co kocham, zabrać z sobą jak melodię..."

autor

Verfoll

Napisany: 2008-01-04 Dodano: 2008-05-24 09:13:38

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie