Czerwona dama

Rozkwitłaś z samego rana,
Łodyga piękna, wyprostowana,
Liście nieparzystopierzaste,
Jednak Cię zobaczyłem w Aste,

Owoc miałaś przepiękny,
Każdy francuz patrzył wtedy,
Na Twoje pięcio - płatkowe kwiaty,
Jednak i tak nikt nie znał Twej daty,

Byłaś młodziutka i inna niż wszystkie.
Kielich zadbany a słupki gibkie.
Czerwony kolor dodawał Ci mocy,
Żyć nie umierać, niech życie sie toczy.

Wszystko co piękne, kiedyś przeminie,
Płatki opadły, leżą, są sine.
A Ty jak patyk zostałaś sama.
Dosłownie jak badyl, "czerwona dama".

autor

grzesiek149

Dodano: 2007-10-28 12:06:15

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie