czerwone berety

Wiersz poświęcony poległym żołnierzom w Iraku

Już nas nie ma a nikt o nas już nie pamięta
Ta prawda, co była i ta z daleka wzięta, schodami w górę, plecami w dół
Owinięto na biało czerwono i wystrzał Honorowej Kompanii
Czerwony beret, bez karabinu , lecz udekorowani, medalami

Ten piasek gorący nie zaszeleści, co już w butach się nigdy nie zmieści
To słońce piekące nie przypali i nie będzie już nigdy gorące
Ten wiatr pustyni nie smaga już twarzy, nie dotrze do naszych cmentarzy
To serce z tęsknoty za domem krwawe nie uroni krwi, bo przestało już bić

Ten świst kul i wybuch min pułapek przeklęty, już nie trudzi
Ta czekolada dla dzieci, słonik zawieszka w piasku przydeptany przez ludzi
Nasze serca śpiące, odgłos krzyków śmierci już nas nie budzi
Będziemy spać z dumą i cicho, jak miłość zaklęta.
Nas już nie ma a nikt o nas nie pamięta

Ty Panie usiądź w swej łasce obok ich trumny,aby każdy z nich poczuł się dumny
My przypomnimy o nich w słowach wierszy,żeby nie byli sami,bo choć martwi ciągle żyją między nami

Dla pamięci przyjaciela,którego już nie ma

autor

duch39

Napisany: 2003-02-19 Dodano: 2011-04-13 19:55:23

Ten wiersz przeczytano 911 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie