Czerwone latarnie

Przedzieram się przez gąszcz
czerwonych latarni
każda oznaczona
inną duszą

Wybieram małe cząstki
prawdy
ale nie mogę wsadzić swojego
wielkiego palucha w ich skurczony żołądek

Wysłuchuję słów niewypowiedzianych
lamentów wyszczerbionych przez czas
i drewniane kołki

Wychodzę na przeciw
pragnieniom i zrozumieniu
lecz nie poznając kim są- zatrzaskuję drzwi

Bo po co sie narażać?

Przewijam malutkie dziecko historii
Umierające za dzień
odradzające się w noc

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2007-08-22 Dodano: 2007-08-25 15:46:00

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie