czerwone małe listki

Cień, szarość opada pokrywając dzień
Jakiś czarny ptak próbuje jeszcze uciec
Serce świata przestaje bić, bije, coraz lżej
A krew już prawie nie płynie
Kim jesteś, kim jesteśmy?
Cóż to za dzień?
To jesień, taka jak jeszcze nigdy
To jesień, taka jak zwykle
Szukasz źdźbła zielonej trawy
Drogowskazu do niebieskiego nieba
Czerwony dywan liści
Czerwone stare listki
Spadły, miały już dość
Idę po nich wszystkich
Pośród ciemności kolejnych nowych dni
Idę sobie w dal

autor

acr

Napisany: 2005-11-01 Dodano: 2005-11-01 23:09:20

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie