Człowiecza natura drzewa
Przeszywająca jest nagość drzewa
odartego z liściastej nadziei
pazurami gałęzi rysująca niebo
… jak smutek człowieka.
Melancholijna jest brunatność liści
ścielących się u stóp pnia
kobiercem wspomnień minionego lata
… jak tęsknota człowieka.
Zachwycająca jest szczodrość drzewa
co w podzięce za wiosenne słońce
nagradza zielonym bogactwem korony
… jak serce człowieka
autor
zaklinacz
Dodano: 2008-11-25 13:47:13
Ten wiersz przeczytano 1381 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Co można dodać? Piękna metafora
podoba mi sie ten wiersz taki zciowy ;)
Nie zachwycił mnie tytuł wiersza ale wiersz TAK!
Zachwycający.
ciekawe skojarzenie .wiersz ambitny z dobrze dobranymi
myślami...
Piekne porownania.Gratuluje wiersza.
zachwycający wiersz.....nie bedąc banalna napisze
....no mnie sie całkiem podobuje ...ten wiersz lubie
ten wiersz czuje
Drzewa nie tracą nadziei nawet, gdy stoją
tak beznadziejnie nagie i rozpaczliwie "rysują
pazurami gałęzi niebo",one wiedzą ,że nadejdzie wiosna
i życie wybuchnie na nowo.Pięknie to zobrazowałeś:)
Ten wiersz to nic innego piekny obraz duszy
ludzkiej,uwielbiam twoje wiersze przenosza mnie w inna
rzeczywistosc.
Piękny i jakże bardzo mądry wiersz.
doprwdy wspaniały wiersz -urzekły mnie świetne
porównania - brawo
Rozmarzyłem się przy wierszu:) ładny mimo iż smutny...
Ludzie nie są tak szczodrzy jak drzewa:(one jednak nas
przerastają nie tylko wielkością:(
Są ludzie drzewa ale są też zwykłe chaszcze:) bardzo
ładny wiersz:)
Napisać tylko- piękne -zaduma...nic więcej nie
wypada:(
Wspaniale to napisałeś.Człowiek jak drzewo