Człowiek

Dedykuje ten wiersz wszystkim zbłąkanym duszą

Człowiek. Kim jest? Czym jest?
W swej codzienności zawikłany
Żyjący w swoim kłamstwie
Jego myśli...
Jego słowa...
Jego czyny....
Proste, pospolite, zawikłane, drobne, wstydliwe, niezrozumiałe
Ach, Człowiek.
Jest jak że zły w swej dobroci.
Kim jest?
Istnieniem.
Czym jest?
Człowieka pragnieniem.

Dla ludzi. Po prostu dla ludzi.

autor

Ewunia

Napisany: 2006-01-13 Dodano: 2006-01-13 17:42:51

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie