Człowiek

Jestem Bogiem,
nie tylko człowiekiem
wszystko mogę
myśli,moje pragnienia
przelewam w porcelanowe
czasu dzieła,
tworze historie
jak każdy z was
własną przygód książkę,
nie marnuje czasu
mam go tak wiele
nie boje się że umrę,
nie czuje strachu
bólu,cierpienia
którego przyczyną
są pragnienia
pozbywam się ich jak
monet z portfela
przetapiam je tworząc
pasję,której rezultatem są
duszy mojej uniesienia
wykreowane w wizerunek
mojego cierpienia,
pejzaże których pędzlem
jest moja świadomość
na co jej pozwalam
oczy moje kłamstwem zowią,
schody po których wchodzę
krętą mają drogę
a niektóre są pułapką
zakamuflowaną uczuć
moich zasadzką,
ile stopni zostało
tego nie widać, ani określić
się nie da
biegną w nieskończoność
gdzieś wysoko do nieba.

autor

Sarcatriel

Napisany: 2000-07-18 Dodano: 2006-11-29 00:05:02

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie