Człowiek
Oczami mymi widzę bardzo dużo,
Prosto i w rozterce stwierdzam:
Nie unosząc się ku wyżyną świętości.
My wszyscy,
Tak my wszyscy!
Jesteśmy gorsi od wszystkiego!
I wstyd mi nazywać się istotą;
Myślącą!
Nie dość, że niszczymy własny dom:
Naszą matkę Ziemie!
To oszukujemy się nawzajem,
Żądamy rzeczy niemożliwych,
Kosztem swoich bliskich.
Jesteśmy tym najgorszym!
Co istnieje na tej planecie?
Wstyd nazywać się mi,
Człowiekiem!
Komentarze (3)
Gorzkie refleksje... ale niestety dużo w tym prawdy...
Mnie tez byloby wstyd, za te wyzyny..
Wiersz piękny napisałeś Tak nieraz czuje się człowiek
gdy czuje i widzi.Wiersz uderza w serce bo przecież
Człowiekiem być to największe spełnienie życia Dobry
Pozdrawiam serdecznie:)