Człowiek
W nędzy swoich grzechów
promieni się jak tęcza
lecz nie kolorami
a tęsknotami serca
za ukojeniem swoich ran
i ukojeniem ran bliskich
a przeznaczona mu radość
jak po zimie wiosna
autor
Andrzej Salnikow
Dodano: 2014-08-25 00:01:04
Ten wiersz przeczytano 1510 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Pięknie o nadziei.Pozdrawiam:)
Pięknie o nadziei.Pozdrawiam:)
Człowiek, brzmi dumnie, bo kto jak nie on potrafi
kochać i tęsknić a nawet zaszlochać. Pozdrawiam :)
Piekny wiersz:-) na dluzej sie zatrzymalam:-)
Pieknie i optymistycznie. Serdecznie pozdrawiam.
Optymistycznie:) Krótki ale musiałam przeczytać go
kilka razy bo jest w nim pięknie wyrażona nadzieja i
przypadł mi do serca.
Pozdrawiam serdecznie:)
Optymistycznie:) Krótki ale musiałam przeczytać go
kilka razy bo jest w nim pięknie wyrażona nadzieja i
przypadł mi do serca.
Pozdrawiam serdecznie:)
Pozdrawiam serdecznie:)
bardzo udany wiersz, emanuje pięknym optymizmem:)
miłego
Pięknie napisane, pozdrawiam
pozdrawiam :))
pozdrawiam :))
pozdrawiam :))
Zyciem rzadzi przypadek nazywany przez ludzi
przeznaczeniem pozdrawiam
najważniejsze przeznaczenie bo każdy człowiek ma swoje
pozdrawiam serdecznie :)