Człowiek
Dosięgnął gwiazd,
planety bada.
Wstrzymał słońce,
energią włada.
Zgłębił tajemnice.
Świat do wioski zmniejszył.
W pędzie na szczyty
zgubił współczucie.
Miłość w znaki zamienił,
schował w małej baterii.
Bliskość człowieka,
odeszła w nieznane.
Świat się podzielił,
na małe istnienia,
na długość ramion.
autor
Sonata.a
Dodano: 2018-06-02 18:19:21
Ten wiersz przeczytano 856 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
:) pozdrawiam i głos zostawiam +
I to prowadzi do jego upadku
Bardzo ciekawa refleksja, pozdrawiam :)
Bardzo ciekawe spojrzenie na naturę ludzką. Sięga po
odległe, a traci kontakt z tym co najbliższe.
Dobranoc:)
Zatrzymalas refleksja, masz racje, smutne, pozdrawiam,
Nie wszystko i wszyscy są pidzieleni...istnieje
jeszvpcze prawdziwa miłość, to ona łączy...a świat
działa globalnie...jednostka z małym zainteresowanie
funkcjonuje, korzystając ze zdobyczy technicznych...co
ma dobre i złe strony...pozdrawiam
co tam bliskość człowieka. zabierz na dzień ludzkości
internet i połowa świata popełni samobójstwo.
pozdrawiam :):)
Witaj Sonato:)
Bo teraz człowiekowi łatwiej sięgnąć po telefon niż
porozmawiać:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Życiowy przekaz skłaniający czytelnika do refleksji
nad wartościami owego życia.
Pozdrawiam.
Marek
Dosięgnął niebios a ciągle malutki,
spojrzyj wokoło, widzisz jego skutki.
Pozdrawiam Sonato, więcej napsuł niż zrobił.
Masz rację. Celne to zestawienie odległości.
"Zapisałabym" nieco inaczej, ale to tylko mbsz,
nieistotne.
Bardzo ciekawy wiersz pozdrawiam