Czlowiek czlowiekowi wilkiem
..................
zamknięci w skorupach
własnego egoizmu
wypełzamy na ziemię
by opluć ją jadem
na pól otwarte skorupy
nie wpuszczają do siebie
bo się boją zmiany
a kto dal nam prawo
żółcią drugiego oblewać
a kto dal nam prawo
oceniać ...?!
wystarczy ze źle staniesz
na odcisk nadepniesz
intencje odczytasz inaczej
i nie ma tłumaczenia
bo człowiek człowiekowi
nie bratem jest
lecz nadal wilkiem
niestety!
........
Komentarze (7)
Każdy milimetr tych przeżyć, hektolitry wylanego
serca, morze spoconych oczu; wszystko to mignęło
angie...mignęło w twoich strofach; w każdym
wersie......
refleksyjny wiersz...szczera prawda przyjaciela
trudno znaleść .
Od nas samych zależy kim, lub czym będziemy dla
drugiego człowieka.... refleksyjny wiersz...
bardzo ladny wiersz...zawarta prawda w pieknie
dobrnych słowach...pozdrawiam
"homo homini lupus"-Bliskie mi słowa.Ciekawy wiersz.
bo wpierw trzeba się na człowieku poznać, zrzucić
tuman obcości i odkryć się komuś. wtedy człowiek nie
jest człowiekowi wilkiem.
ważne żeby był człowiekiem kierując się sercem nie
uwłaczając zwierzętom bo nieraz lepsze Wiersz wymowny
w treści przesłanie pozytywne +